بیائید باورهایمان را اصلاح کنیم – دکتر سعیده رئیسی

خبر تجاوز به ۴۱ دختر در ایرانشهر مرا به فضای سنگین ویزیت مراجعینی در درمانگاه میبرد که نه تنها قربانی تجاوز بوده‌اند بلکه قربانی تفکری هستند که آنها را پس از وقوع تجاوز لکه‌ی ننگ خانواده میداند.
دخترانی که در اسارت باوری غلط، میپذیرند عملی ننگین از آنها سرزده و حتما خطاکار و گناهکار بوده‌اند که چنین اتفاقی برایشان رخ داده و حال شایسته‌ی مجازاتند حتی از جانب خود.
بارها این جمله را شنیده‌ام:من هرگز به ازدواج فکر نمیکنم،چگونه بگویم که دامنم لکه‌دار شده، آنها هرگز مرا نمیبخشند….
غمی که من در دلم با شنیدن این جملات احساس میکنم کمتر از آنها نیست
غم ناشی از تفکری که ریشه در جهل و باوری غلط دارد
چگونه میتوان انسانی را متهم به عملی ننگین کرد در حالیکه در شرایطی بوده که حتی توان دفاع از خود را نداشته چه برسد به اختیار در انتخاب.
بی‌شک آن دختر یا پسری که قربانی تجاوز است لکه‌ی ننگ نیست.
لکه‌ی ننگ برای جامعه تفکری است که باعث میشود تجاوز پنهان بماند.
تفکری که باعث میشود خانواده‌ی قربانی خود را از دیگران مخفی کنند.
تفکری که قربانی و خانواده‌اش را مورد سرزنش قرار میدهد به جای آنکه با آنها همدلی و از آنها حمایت کند.
شجاعت کسیکه در این فضای سنگین باورهای غلط ،زبان گشوده و از آن چه بر سرش رفته سخن میگوید قابل ستایش است.
و ندایی بلند است به دختران و پسران این سرزمین که بدانید اگر قربانی یک رفتار متجاوزانه شدید باز هم همچنان ارزشمند و قابل احترام هستید.
این یک وظیفه‌ی همگانی بر دوش قربانی،خانواده‌اش و همه‌ی مااست که با تفکر غلط مبنی بر گناهکار بودن قربانی بجنگیم
و با حمایت اجتماعی و روانی از قربانی تجاوز فضایی بدون ترس و نگرانی برای صحبت از آنچه رخ داده فراهم کنیم تا بتوان خاطیان را با بازخورد رفتارشان مواجه کرد و میزان آسیبهای فردی و اجتماعی ناشی از تجاوز را کاهش داد.