کنترل استرس باعث کاهش علائم پسوریازیس می‌شود

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که اغلب با پلاکهایی قرمز رنگ یا صدفی ‌رنگ خود را نشان میدهد و میتواند از سنین کودکی تا بزرگسالی افراد را درگیر کند.
در ایران هم مانند سایر نقاط جهان بیماری نسبتا شایعی است و طبق آخرین آمار رسمی از مرکز آموزش و پژوهش پوست دانشگاه تهران حدود یک تا دو درصد از جمعیت ایران یعنی حدود یک و نیم میلیون نفر با این بیماری درگیر هستند.
اگر چه عوامل متعددی از جمله ژنتیک و ضربه‌ به پوست و بیماریهای اتوایمیون را درایجاد این بیماری دخیل دانسته اند ولی شروع یا تشدید پسوریازیس می تواند توسط تعدادی از عوامل استرس زا نیز به وجود آید.
استرس در ۴۴٪ از بیماران قبل از ابتلا به پسوریازیس گزارش شده است و عود های مکرر به استرس در ۸۰٪ این افراد دیده شده است.

در شروع پسوریازیس قبل از سن ۴۰ سالگی نسبت به شروع بیماری دیررس استرس نقش بیشتری دارد.
شایعترین علائم روانپزشکی که به پسوریازیس مربوط می شود، شامل اختلالاتی در تصویر ذهنی فرد از بدن خود است که باعث اختلال در عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.
کیفیت زندگی ممکن است به شدت تحت تأثیر علائم مزمن پسوریازیس و نیز نیاز به درمان طولانی مدت قرار گیرد.

احساس ناتوانی، حساسیت به نگرش های جامعه و نگرانی از طرد شدن، احساس شرم و انزوا باعث ایجاد علائم افسردگی و گاهی افکار خودکشی در موارد پسوریازیس شدید می شود. افسردگی می تواند ادراک خارش را تشدید کند و سبب مشکلاتی در شروع و حفظ خواب شود.
با توجه به آنچه در بالا اشاره شد در خصوص درمان این بیماری و جلوگیری از عود علائم توجه به جنبه‌ی روانپزشکی این بیماری بسیار مهم و قابل توجه است و میتوان با درمان دارویی و روان‌درمانی درکنار درمانهای مناسب پوستی از شدت علائم و طول دوره‌ی بیماری کاست.

دکتر سعیده رئیسی

روان‌پزشک