انواعِ مختلفِ احساسِ تنهایی – دکتر مکری

انواع تنهایی ؛ «تنهایی بین فردی »، «تنهایی درون فردی » و «تنهایی وجودی».

تنهایی بین فردی
?این نوع تنهایی معمولاً به صورت جدا افتادن و دورشدن از افراد دیگر تجربه میشود. این تنهایی، معمولاً همانی است که در مکالمات روزمره و در باور عمومی به آن «تنهایی» میگویند. فرد به هر دلیلی میتواند دچار این نوع تنهایی شود: ناتوانی در برقراری ارتباط، فقدان مهارتهای اجتماعی، زندگی در مکانی دور از مردم، یا ناتوانی در ایجاد صمیمیت با افراد. این نوع از تنهایی، با ظهور ارتباط های نوین و تغییر سبک های زندگی در جوامع و با وجود شبکه‌های اجتماعی مجازی گسترده، روزبه‌روز نمود بیشتری پیدا میکند.

تنهایی درون فردی
? این نوع تنهایی، یکی از رایجترین شکایتهای افراد در اتاقهای مشاوره است. تنهایی درون فردی فرآیندی است که در آن فرد با اجزای مختلف وجود خود ناآشناست. او در واقع با خودش غریبه است. با احساسهایش غریبه است. میخندد، در حالی که عصبانی است. گریه میکند، در حالی که معترض است. به‌واقع او با هیجانهای درونی خودش ناآشناست. تنهایی درون فردی زمانی رخ میدهد که فرد هیجانها و خواسته‌هایش را سرکوب کند و به «باید»ها و «نباید»های اجتماعی، فرهنگی، خانوادگی یا آموزشی تن دهد. آدمها در این نوع تنهایی، به خودشان باور ندارند و استعدادها و تواناییهای خود را نادیده میگیرند.

تنهایی وجودی
?این نوع تنهایی، عمیق ترین، بنیادی ترین و ریشه ایترین نوع تنهایی است که با وجود ارتباط عالی و رضایت بخش با دیگران و حتی با خودآگاهی بالا، همچنان باقی است. همان تنهایی که حتی وقتی در جمع دوستان نشسته اید هم احساسش میکنید. این تنهایی مربوط به تجربیات افراد میشود: تجربهٔ تولدی که در آن تنها بودید یا تجربه مرگ که تنها خواهید مُرد. کدامیک از هفت میلیارد آدم کرهٔ زمین، در همین لحظه، همان هیجان، احساس و خواسته ای را دارند که شما در همین لحظه دارید؟! شما در این تجربه ها کاملاً تنها هستید. زندگینامهٔ شما از ابتدای تولد تا حالا پر از تنهایی بوده و هیچکس در این دنیا، نه روانشناس، نه خانواده، نه دوستان و نه همسر این را لمس نخواهد کرد.

سخنرانی دکتر مکری